SPOTKANIE SYNODALNE 5 MARCA 2025 – SPRAWOZDANIE

Trzecie spotkanie Rady Parafialnej, które odbyło się 5 marca 2025 roku,  poświęcone Synodowi było w całości poświęcone sposobowi funkcjonowamnia parafii. Członkowie Rady, po lekturze fragmentu dokumentu końcowego Synodu, który był poświęcony temu tematowi, dzielili się spostrzeżeniami w odniesieniu do naszej Wspólnoty Parafialnej.

Ocenie poddano, czy parafia jest odbierana jako żywa wspólnota, jak postrzegana jest rola księży w naszej wspólnocie parafialnej, jakie są pozytywy i co wymaga poprawy oraz jaka jest perspektywa dla naszej wspólnoty w kolejnych latach.

W czasie spotkania pojawiły się następujące wnioski:

– W naszej parafii najbardziej zaangażowane są osoby starsze, reprezentujące bardzo tradycyjny model religijności. To przede wszystkim do nich jest kierowana oferta duszpasterska.

– Obserwuje się małe zaangażowanie w sprawy parafii ze strony osób świeckich, poza okazjonalnymi zdarzeniami. Aktywnie działa jedynie ograniczona grupa osób, należących do Wspólnoty Żywego Różańca, Asysty Parafialnej i chóru. Angażują się przede wszystkim osoby starsze i w średnim wieku.

– Obserwuje się całkowity brak zaangażowania ze strony rodziców dzieci, których obecność w kościele jest stanowczo zbyt mała. Niepokojące jest również prawie całkowite odejście z kościoła młodzieży i młodych rodzin.

– Zmiana negatywnych zjawisk i zbudowanie „żywej” wspólnoty parafialnej będzie wymagało długiej, systematycznej pracy i zaangażowania z obu stron: kapłanów i wiernych, cierpliwości i wspólnej troski o dobro Parafii.

– Wskazano na potrzebę integracji wiernych z księżmi i dążenie do wspólnych inicjatyw duszpasterskich. Podkreślono wagę małych grup, takich jak powstałe od niedawna Grupa Biblijna i  Kościół Domowy. Członkowie tych grup powinni zaświadczyć o korzyściach duchowych, jakie przynosi im uczestnictwo w takiej formie duszpasterstwa.

– Jako ważny postulat wskazano potrzebę silnej, braterskiej wspólnoty kapłańskiej, jako budującego przykładu dla wiernych.

– Powtórzono, że podstawowym sposobem dotarcia do wiernych jest niedzielna Msza Święta.
Powinna być ona sprawowana w sposób uroczysty. Kazanie powinno być oparte o kerygmat, czyli podstawowe prawdy wiary. Nie jest dobrze, gdy kazanie jest wielowątkowe. Powinno raczej odnosić się do jednego problemu lub kwestii. Należy wystrzegać się w kazaniu połajanek i przesadnego moralizowania. Należy raczej promować przykłady pozytywne, niż potępiać. Czymś bardzo budującym i inspirującym jest świadectwo, dlatego kapłani powinni sami świadczyć, zachęcając do tego innych.

– Należy na wszystkie sposoby dążyć do kontaktu duszpasterskiego z młodzieżą i młodymi dorosłymi. Należy przyjąć, że każdy kontakt młodego człowieka z księdzem (a także wiernym świeckim) może być zachętą do pozostanie w kościele, ale też do całkowitego zerwania więzi z kościołem.

– Pod rozwagę poddano pomysł, aby raz w miesiącu odbywała się Msza święta wieczorna dla młodzieży, do której celebrowania byliby zapraszani cenieni duszpasterze specjalizujący się w pracy z młodzieżą. Po mszy świętej zaproszony kaznodzieja wygłosiłby katechezę dla młodzieży na wcześniej podany temat. Można także zaprosić młodzieżowe zespoły muzyczne z różnych parafii, które zadbałyby o oprawę tej Mszy świętej.

– Podkreślono, że potrzebna jest większa dostępność do kapłanów, wyjścia księży poza mury kościoła, np. z  Ewangelią do Schroniska dla bezdomnych mężczyzn, znajdującego się na terenie naszej Parafii.

– Pojawiła się propozycja wyznaczenia stałych terminów spowiedzi poza Mszą Świętą, może w łączności z nabożeństwem pokutnych, możliwość umówienia spowiedzi na telefon z każdym księdzem pracującym w parafii.

– Potrzebna jest stała, a nie okazjonalna, praca na rzecz osób potrzebujących, rozeznanie jakiego rodzaju pomoc jest potrzebna. Inicjatywą w rozeznaniu skali tej pomocy powinni wykazać się przede wszystkim parafianie i wspólnie z kapłanami zaangażować się w działalność charytatywną.

– Potrzeba jest rozeznania wsród parafian osób posiadających różne, ale przydatne umiejętności, zdolności, które można byłoby wykorzystać dla dobra wspólnoty parafialnej.